مقدمه: شریانهای حیاتی یا همان زیرساختها جزء بنیانهای اصلی و چارچوبهای پایهای هر جامعه به شمار میآیند که در برگیرندهی تمامی تأسیسات و تسهیلات مورد نیاز آن جامعهاند. در زندگی مدرن، با افزایش وابستگی سریع به این امکانات، این نیاز روزافزون شده است. شریانهای حیاتی شاهرگ تعیینکنندهی بقای شهرنشینی در دنیای امروز هستند و این شریانها برای تولید و توزیع کالاها و خدمات در واحدهای شهری به کار میروند و امکان زندگی در شهرها نیز بستگی به کیفیت و کمیت کارکرد این شریانها دارد؛ همچنین طبق تعریف سازمان امنیت اجتماعی و آمادگی شرایط اضطرار کانادا، زیرساختهای حیاتی، شبکهها، تأسیسات و سرویسهای اطلاعاتی و فیزیکی مرتبط به یکدیگر هستند که اگر منقطع یا تخریب شوند، بر روی سلامتی، ایمنی، امنیت و اقتصاد جامع تأثیر جدی خواهند گذاشت. انواع شریانهای حیاتی عبارتند از سیستمهای آبرسانی، شبکه برق، خطوط لوله نفت و گاز، جمعآوری فاضلاب و آبهای سطحی، شبکه ارتباطات و حمل و نقل. ایمنی شریانهای حیاتی در پیش و پس از بحرانهای طبیعی برای جلوگیری از تخریب و حتی به تأخیر افتادن عملکرد شریانها و بررسیهای دقیق در جهت ارتقاء ایمنی آنها امری ضروری است.
هدف: با توجه به وابستگی و ادامه حیات شریانهای حیاتی به هم و با در نظرگرفتن ماهیت مدیریت یکپارچه وایجاد اتصال اطلاعاتی این شریانها، آنچه واضح است، رسیدن به ایمنی شریانهای حیاتی بدون بهرهگیری از مدیریت یکپارچه به ویژه در شرایط بحرانی امری غیرممکن خواهد بود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر ارزیابی مدیریت یکپارچه در ایمنی شریانهای حیاتی در کلانشهر تهران میباشدتا با شناسایی نقاط قوت مدیریت یکپارچه،بتواند در پیادهسازی این شکل از مدیریت کارساز و گرهگشا باشد.
روش: مقاله از نوع مقالات مروری بوده و جمعآوری اطلاعات در آن به صورت اسنادی و میدانی و تجزیه و تحلیل اطلاعات به صورت توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است.
یافتهها: پیادهسازی مدیریت یکپارچه در مدیریت بحران شهر تهران، می تواند در تسریع فعالیتهای پیش، حین و بعد از بحران، همچنین پیشگیری از دوباره کاری و تکرار فعالیتها و در نتیجه اتلاف وقت و البته صرفهجویی در هزینهها بسیار موثر باشد.
نتیجهگیری: با توجه به آسیبپذیری بالای شهر تهران در خصوص بحران زلزله، مدیریت یکپارچه بحران میتواند کمک موثری در جهت بهبود مدیریت شهر تهران در شرایط بحرانی باشد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |