زمینه و هدف: حوادث طبیعی و غیرمترقبه تحت عنوان بحران، تمامی اقشار و نهادهای یک جامعه و ذهن مسئولین را به خود درگیر می‌کند. لزوم کنترل بحران و حل آن از سویی و اعزام نیروی متخصص به مناطق آسیب‌دیده از سوی دیگر، چالشی فراروی مدیریت می‌نهد؛ این در حالی است که تعداد افراد داوطلب اعزام به مناطق آسیب‌دیده از شمار انگشتان دست نیز فراتر نمی‌رود. هدف این پژوهش شناسایی راهکارهایی جهت اعزام و نگهداشت نیروی انسانی در مناطق آسیب‌دیده است.

روش: این پژوهش به روش توصیفی - تحلیلی انجام‌شده است. جامعه آماری کارکنان شاغل در نهادهای استان تهران که ملزم به حضور در مناطق آسیب‌دیده بودند که ۲۲۰ نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها توسط پرسشنامه محقق­ساخته که روایی و پایایی آن نیز مورد تأیید قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون تی از طریق SPSS19 استفاده شد.

یافته‌ها: احساس مفید و مؤثر بودن، اجبار و ترس از دست دادن شغل از عوامل مؤثر در اعزام و نگهداشت نیرو در مناطق آسیب‌دیده بود.

نتیجه‌گیری: مدیریت با توجه به سطوح سازمانی کارکنان و سوابق کاری افراد می‌تواند از یک یا چند عامل جهت اعزام نیروی موردنظر استفاده نماید که این مهم، جز با داشتن برنامه‌ای مدون و از پیش آماده محقق نخواهد شد.

نوع مقاله: مطالعه پژوهشی