|
تأثیر متغیرهای معماری بر روند تخلیه جمعیت در شرایط اضطراری
|
| مهدی ریسمانیان*1، زهرا ترکمن2 |
1- استادیار دانشکده عمران و معماری، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران
2- استادیار دانشکده عمران و معماری، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران. |
|
|
چکیده: (189 مشاهده) |
هدف و زمینه: تخلیه اضطراری از نخستین مراحل مدیریت بحران است و کاهش زمان تخلیه کامل تأثیر زیادی در کاهش خسارات جانی ناشی از وقوع حادثه دارد. هدف از این پژوهش ارزیابی تأثیر عوامل طراحی معماری هم‌چنین تأثیر تغییرات در طرح اولیه به هنگام ساخت و بهره‌برداری بر زمان تخلیه مساجد است.
روش: روش پژوهش از نظر ماهیت کاربردی و از نوع توصیفی تحلیلی و نوع نتایج تبیینی است. این مطالعه با استفاده از سیستم عامل‌محور جهت مدل‌سازی خروج اضطراری، با ایجاد تغییراتی در وضعیت مسیرهای ارتباطی و خروجی‌ها و با هدف کاهش زمان تخلیه و کاهش تراکم افراد در هنگام تخلیه صورت گرفته است. براین اساس مسجد دانشگاه ملایر به‌عنوان نمونه موردی انتخاب و در چهار سناریوی متفاوت، تخلیه خروج بر مبنای طرح اولیه مشاور مربوطه پروژه، وضع موجود، طرح پیشنهادی 1 و طرح پیشنهادی 2 شبیه‌سازی شده است.
یافته‌ها: زمان تخلیه جمعیت و تراکم افراد در راهروها و خروجی‌ها در چهار سناریوی مختلف مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. مقایسه زمان تخلیه کامل و میانگین زمان تخلیه در طرح‌های پیشنهادی 1 و 2 مشخص می‌کند که ایجاد دو درب خروجی (با عرضی معادل با یک درب در سایر گزینه‌ها) در صحن اصلی مسجد در طرح پیشنهادی 2 کمک چندانی به کاهش زمان تخلیه کلی ساختمان نمی‌کند. میانگین مسافت طی شده در طرح پیشنهادی 1 نسبت به طرح اولیه و وضع موجود به‌ترتیب 23% و 36.6% کاهش پیدا کرده است. طرح پیشنهادی 2 نیز نسبت به طرح اولیه و وضع موجود به‌ترتیب 32.7% و 44.5 درصد کاهش پیدا کرده است. میانگین مسافت طی شده در طرح پیشنهادی 2 نیز 12.4% نسبت به طرح پیشنهادی 1 کاهش یافته است.
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از شبیه‌سازی چهار سناریوی مختلف مشخص نمود که وضع موجود به‌دلیل مسدودنمودن خروجی اصلی آقایان در سمت جنوب بنا، بدترین زمان تخلیه کامل ساختمان در میان چهار سناریوی مختلف را داراست که بیانگر اهمیت مدیریت ساختمان‌ها و مراکز تجمعی در خصوص تغییرات مسیرهای خروج در هنگام بهره‌برداری است. با استفاده از تغییر در متغیرهای معماری (که شامل افزایش درب‌های خروجی و میانگین مسافت‌های طی شده است)، می‌توان زمان تخلیه کامل ساختمان را تا 67.2% کاهش داد. مقایسه میانگین مسافت‌های طی شده نشان می‌دهد که اگرچه افزایش تعداد درب‌ها در صحن مسجد کمک چندانی به کاهش زمان تخلیه کامل ساختمان نکرده است؛ اما کاهش مسافت طی شده می‌تواند به‌عنوان عاملی جهت جلوگیری از برخورد بیش‌تر افراد با یکدیگر و هم‌چنین جلوگیری از عامل خستگی بخصوص برای افراد مسن، کم‌توان و کودکان نقش مهمی ایفا کند. |
شماره‌ی مقاله: 4 |
| واژه‌های کلیدی: متغیرهای معماری، تخلیه جمعیت، شرایط اضطراری، مدل عامل محور |
|
|
متن کامل [PDF 683 kb]
(109 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1402/1/24 | پذیرش: 1402/3/27 | انتشار الکترونیک: 1402/4/5
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
