زمینه و هدف: امروزه علیرغم پیشرفت‌های تکنولوژیکی، سوانح طبیعی و بخصوص زلزله از دغدغه‌های اصلی جوامع است که تاکنون، روشی برای جلوگیری از وقوع  و یا پیش‌بینی آن ابداع نشده است و تنها راه ممکن برای مقابله با این سانحه طبیعی، برنامه‌ریزی پیش از وقوع زلزله، برای کاهش اثرات ناشی از آن از طریق مدیریت بحران می‌باشد. بافت‌های فرسوده قدیمی شهرها به دلایل نارسایی‌ها و کمبودهایی که در زمینه‌های کالبدی، اجتماعی و فرهنگی در این محدوده از شهرها بروز کرده است و هم‌چنین آثار میراثی و تاریخی موجود در این بافت‌‌ها، نیازمند توجه ویژه در زمینه مدیریت بحران زلزله می‌باشند. هدف اصلی از نگارش این مقاله، تدوین راهکارهای مناسب در جهت مدیریت بحران زلزله در بافت فرسوده قدیمی شهر سنندج می‌باشد.

روش: این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی است و روش جمع‌آوری داده‌ها به صورت کتابخانه‌ای و میدانی می‌باشد. در این پژوهش با استفاده از تکنیک SWOT به بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید محدوده بافت فرسوده قدیمی شهر سنندج در ارتباط با مدیریت بحران زلزله پرداخته شده و راهکارهای مناسب در این زمینه ارائه شده است.

یافته­ ها: نتایج پژوهش نشان می دهد که فرصت‌های محدوده بیشتر از تهدیدها  و ضعف‌های محدوده بیشتر از قوت‌ها‌ می‌باشد و راهبرد قابل قبول جهت مدیریت بهینه بحران زلزله در محدوده راهبرد بازنگری و بعد از آن راهبرد تدافعی می‌باشد. راهبردها و راهکارهای این پژوهش می‌تواند در جهت مدیریت بحران زلزله در بافت فرسوده قدیمی شهر سنندج مفید و مؤثر واقع شود.

نتیجه گیری: یافته­ های پژوهش بیانگر آن است که با توجه به فراوانی آثار و ابنیه تاریخی، مذهبی و باستانی موجود در محدوده مساله مدیریت بحران باید همواره به عنوان یکی از بزرگترین مسائل آن مطرح باشد. به طوری که کم توجهی و بی توجهی به آن می­تواند ضمن ایجاد خسارات به آثار و ابنیه تاریخی صدمات و آسیب­ های جسمی و جانی فراوانی را در هنگام وقوع زلزله به ساکنین وارد سازد.