زمینه و هدف باتوجه‌به اینکه نیروهای امدادی شغل پر از استرسی دارند و مرتباً با صحنه‌های ملال‌آوری روبه‌رو می‌شوند و در ذهن ایشان خاطرات تلخ این حوادث نقش می‌بندد، هدف پژوهش حاضر درک معنایی و تفسیر این نیروها از کیفیت جلسات فوری گروهی به‌منظور کاهش استرس و اختلال استرس پس از سانحه و بررسی عوامل مؤثر بر آن است.
روش پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و به‌لحاظ روش، توصیفی و از نظر نوع مطالعه از نوع تحقیقات کیفی مبتنی بر روش داده‌بنیاد است. جامعه آماری شامل کلیه نیروهای امدادی (هلال‌احمر، اورژانس و آتش‌نشانی) استان فارس در سال ۱۴۰۱ بود. روش نمونه‌گیری، هدفمند در دسترس بود. مشارکت‌کنندگان در پژوهش را ۲۶ نفر از این نیروها تشکیل دادند. از مصاحبه نیمه‌ساختاریافته به‌عنوان ابزار گردآوری داده‌ها استفاده شد. برای رسیدن به معیار قابلیت اعتماد از سه روش: کنترل یا اعتباریابی توسط اعضا، مقایسه‌های تحلیلی و استفاده از تکنیک ممیزی بهره گرفته شد. داده‌ها طبق رویه مبتنی بر نظریه زمینه‌ای در سه مرحله کدگذاری باز، انتخابی و گزینشی (محوری) تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته ها عواملی ازجمله: ضوابط و مقررات سازمانی، مسئولیت‌پذیری، مدیریت کارآمد و پنداشت‌های روانی ـ شخصیتی به‌عنوان مهم‌ترین شرایط علّی، اجرای نامنظم جلسات، توان‌بخشی رسانه، سبک زندگی، مهارت‌های ارتباطی و سابقه بیماری روانی به‌عنوان شرایط زمینه‌ای، بازآفرینی ذهنی خاطرات، تحریک‌پذیری عاطفی ـ احساسی به‌عنوان عوامل مداخله‌گر، راهبرد آسودگی ذهنی و راهبرد مذهبی ـ اعتقادی به‌عنوان راهبردها و کاهش استرس/هم‌فکری و انسجام گروهی/تخلیه بار روانی و استرس به‌عنوان پیامدهای مثبت جلسات مشخص شدند.
نتیجه گیری کیفیت جلسات گروهی برای کاهش استرس در نیروهای امدادی تحت تأثیر عواملی قرار دارند که برگرفته از سبک زندگی ایشان و ساختار مدیریت در سازمان است.
