دوره 15، شماره 2 - ( تابستان- در حال انتشار 1404 )
جلد 15 شماره 2 صفحات 7-7 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Khodabandehlou E A, Hemmasi A H, Lahijanian A, Hassani A H, Mohammadi A. Assessing the Physical and Infrastructural Resilience of the Operational Areas of Fire Stations in District 20 of Tehran Using GIS System. Disaster Prev. Manag. Know. 2025; 15 (2) :7-7
URL: http://dpmk.ir/article-1-739-fa.html
URL: http://dpmk.ir/article-1-739-fa.html
خدابنده لو اسلام‌علی، حمصی امیر هومن، لاهیجانیان اکرم‌الملوک، حسنی امیرحسام، محمدی علی. ارزیابی تاب‌آوری کالبدی و زیرساختی محدوده عملیاتی ایستگاه‌های آتش‌نشانی منطقه 20 شهر تهران با استفاده از سامانه. دانش پیشگیری و مدیریت بحران. 1404; 15 (2) :7-7
1- گروه مدیریت محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- گروه مهندسی صنعت و انرژی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- گروه مهندسی صنعت و انرژی، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده: (166 مشاهده)
هدف: هدف اصلی و کاربردی پژوهش حاضر، ارزیابی وضعیت تاب‌آوری کالبدی و زیرساختی در منطقه 20شهر تهران با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) است.
روش پژوهش: روش پژوهش حاضر کاربردی بوده که با استفاده از مدل ارزیابی سلسله‌مراتبی و نرم‌افزار Arc GIS10.6 استانداردسازی شده است. ابزار تحقیق پرسشنامه‌ای محقق ساخته بوده که شاخص روایی آن (CVR) از طریق نظر خبرگان 0/49 محاسبه و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ و نرم افزار SPSS22 به مقدار 0/82 محاسبه شده است. جامعه آماری پژوهش از بین 7 ایستگاه آتش نشانی با 273 نفر پرسنل انتخاب شده است. روش نمونه‌گیری به صورت تصادفی ساده بوده و برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد، وزن عوامل با استفاده از نرم‌افزار Expert Choice11 محاسبه و همچنین میزان نرخ ناسازگاری قضاوت‌ها محاسبه و ضریب ناسازگاری کمتر از 0/1 به دست آمد. در پژوهش حاضر ابتدا با لایه‌سازی برای هر یک از معیارهای اصلی و زیرمعیارها با استفاده از اوزان حاصل از روش فرایند سلسله مراتبی (AHP) در محیط نرم‌افزار Arc GIS10.6 و روی هم‌گذاری لایه‌ها، نقشه نهایی تاب‌آوری منطقه20 تهیه شد.
یافته‌ها: بررسی 3 معیار 7 زیرمعیار و 21 شاخص مکانی برای ارزیابی تاب‌آوری مکانی در منطقه‌ی 20، حاکی از آن است که بر اساس ضریب اهمیت، اولویت‌بندی معیارهای تاب‌آوری به‌ترتیب: تاب‌آوری زیرساختی با وزن 0/731، تاب‌آوری کالبدی با وزن 0/58 و تاب‌آوری زیست‌محیطی 0/081 تعیین گردید.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج به دست آمده از نقشه پهنه‌بندی تاب‌آوری مکانی در مواجهه با ریسک‌های HSE منطقه مورد مطالعه، 3/3 درصد از سطح منطقه (729718 متر مربع) دارای تاب‌آوری کم، 35/38 درصد (7802578 مترمربع) دارای تاب‌آوری متوسط، 29/54 درصد (6513646 مترمربع) دارای تاب‌آوری زیاد، 30/1 درصد (6639824 مترمربع) دارای تاب‌آوری خیلی زیاد و 1/65 درصد (364196 مترمربع) دارای تاب‌آوری بسیار بالا است.
روش پژوهش: روش پژوهش حاضر کاربردی بوده که با استفاده از مدل ارزیابی سلسله‌مراتبی و نرم‌افزار Arc GIS10.6 استانداردسازی شده است. ابزار تحقیق پرسشنامه‌ای محقق ساخته بوده که شاخص روایی آن (CVR) از طریق نظر خبرگان 0/49 محاسبه و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ و نرم افزار SPSS22 به مقدار 0/82 محاسبه شده است. جامعه آماری پژوهش از بین 7 ایستگاه آتش نشانی با 273 نفر پرسنل انتخاب شده است. روش نمونه‌گیری به صورت تصادفی ساده بوده و برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد، وزن عوامل با استفاده از نرم‌افزار Expert Choice11 محاسبه و همچنین میزان نرخ ناسازگاری قضاوت‌ها محاسبه و ضریب ناسازگاری کمتر از 0/1 به دست آمد. در پژوهش حاضر ابتدا با لایه‌سازی برای هر یک از معیارهای اصلی و زیرمعیارها با استفاده از اوزان حاصل از روش فرایند سلسله مراتبی (AHP) در محیط نرم‌افزار Arc GIS10.6 و روی هم‌گذاری لایه‌ها، نقشه نهایی تاب‌آوری منطقه20 تهیه شد.
یافته‌ها: بررسی 3 معیار 7 زیرمعیار و 21 شاخص مکانی برای ارزیابی تاب‌آوری مکانی در منطقه‌ی 20، حاکی از آن است که بر اساس ضریب اهمیت، اولویت‌بندی معیارهای تاب‌آوری به‌ترتیب: تاب‌آوری زیرساختی با وزن 0/731، تاب‌آوری کالبدی با وزن 0/58 و تاب‌آوری زیست‌محیطی 0/081 تعیین گردید.
نتیجه‌گیری: براساس نتایج به دست آمده از نقشه پهنه‌بندی تاب‌آوری مکانی در مواجهه با ریسک‌های HSE منطقه مورد مطالعه، 3/3 درصد از سطح منطقه (729718 متر مربع) دارای تاب‌آوری کم، 35/38 درصد (7802578 مترمربع) دارای تاب‌آوری متوسط، 29/54 درصد (6513646 مترمربع) دارای تاب‌آوری زیاد، 30/1 درصد (6639824 مترمربع) دارای تاب‌آوری خیلی زیاد و 1/65 درصد (364196 مترمربع) دارای تاب‌آوری بسیار بالا است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1403/10/9 | پذیرش: 1403/12/25 | انتشار الکترونیک: 1404/6/28
دریافت: 1403/10/9 | پذیرش: 1403/12/25 | انتشار الکترونیک: 1404/6/28
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |