آدرس ایمیل خود را وارد نمایید
ثبت
پیام خود را بنویسید
دوره 14، شماره 1 - ( بهار- در حال انتشار 1403 )
جلد 14 شماره 1 صفحات 2-2 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hajilou F, Alizadeh Aghdam M B, Rostami M. The Relationship Between Feelings of Insecurity and Social Responsibility After the Coronavirus Pandemic Crisis in Tabriz City. Disaster Prev. Manag. Know. 2024; 14 (1) :2-2
URL: http://dpmk.ir/article-1-655-fa.html
URL: http://dpmk.ir/article-1-655-fa.html
حاجیلو فتانه، علیزاده اقدم محمدباقر، رستمی مصطفی. تبیین جامعه شناختی رابطه احساس ناامنی با مسئولیت پذیری اجتماعی پس از خاتمه بحران کووید19. دانش پیشگیری و مدیریت بحران. 1403; 14 (1) :2-2
1- دانشگاه تبریز، تبریز، ایران.
چکیده: (129 مشاهده)
زمینه و هدف: مسئولیت پذیری اجتماعی یکی از مهمترین ویژگی های اجتماعی است که هنگام بروز مخاطرات طبیعی و انسانی، اهمیتی مضاعف می یابد. هدف پژوهش حاضر تبیین جامعه شناختی رابطه احساس ناامنی و مسئولیت پذیری اجتماعی پس از خاتمه همه گیری بیماری کوید 19 در شهر تبریز می باشد.
روش: پژوهش حاضر به شیوه کمی و از طریق پیمایش انجام شده، جامعه آماری آن شهروندان 18 تا 70 سال شهر تبریز است که تعداد 384 نفر از آنها براساس فرمول کوکران به عنوان نمونه آماری با شیوه نمونه گیری خوشه ای و به صورت تصادفی انتخاب و بررسی شده اند.
یافته ها: نتایج به دست آمده از بررسی داده های حاصل از تحقیق نشان میدهد ارتباط معنادار و معکوس بین احساس ناامنی و مسئولیت پذیری اجتماعی قابل مشاهده است. همچنین نتایج بدست آمده نشان میدهد مسئولیت پذیری اجتماعی افراد برحسب جنس، تحصیلات و شغل آنها متفاوت است اما سنِ پاسخگویان رابطهای با مسئولیت پذیری اجتماعی آنها ندارد.
نتیجه گیری: انسجام و تعلق اجتماعی در جامعه می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی خدشه دار شود و کنش های اجتماعی را تحت تاثیر قرار دهد. احساس ناامنی از عوامل اجتماعی است که می تواند ارزش های اجتماعی همچون احساس تعلق و مسئولیت پذیری اجتماعی را کاهش دهد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد همه گیری کرونا با تقویت رفتارهای انزواگرایانه ناشی از انقطاع روابط اجتماعی و دوری گزینی افراد به واسطه ایجاد حس ناامنی در تعاملات اجتماعی، عاملی در کاهش مسئولیت پذیری اجتماعی افراد بوده است.
روش: پژوهش حاضر به شیوه کمی و از طریق پیمایش انجام شده، جامعه آماری آن شهروندان 18 تا 70 سال شهر تبریز است که تعداد 384 نفر از آنها براساس فرمول کوکران به عنوان نمونه آماری با شیوه نمونه گیری خوشه ای و به صورت تصادفی انتخاب و بررسی شده اند.
یافته ها: نتایج به دست آمده از بررسی داده های حاصل از تحقیق نشان میدهد ارتباط معنادار و معکوس بین احساس ناامنی و مسئولیت پذیری اجتماعی قابل مشاهده است. همچنین نتایج بدست آمده نشان میدهد مسئولیت پذیری اجتماعی افراد برحسب جنس، تحصیلات و شغل آنها متفاوت است اما سنِ پاسخگویان رابطهای با مسئولیت پذیری اجتماعی آنها ندارد.
نتیجه گیری: انسجام و تعلق اجتماعی در جامعه می تواند تحت تاثیر عوامل مختلفی خدشه دار شود و کنش های اجتماعی را تحت تاثیر قرار دهد. احساس ناامنی از عوامل اجتماعی است که می تواند ارزش های اجتماعی همچون احساس تعلق و مسئولیت پذیری اجتماعی را کاهش دهد. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد همه گیری کرونا با تقویت رفتارهای انزواگرایانه ناشی از انقطاع روابط اجتماعی و دوری گزینی افراد به واسطه ایجاد حس ناامنی در تعاملات اجتماعی، عاملی در کاهش مسئولیت پذیری اجتماعی افراد بوده است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى
دریافت: 1402/10/22 | پذیرش: 1402/12/23 | انتشار الکترونیک: 1403/4/5
دریافت: 1402/10/22 | پذیرش: 1402/12/23 | انتشار الکترونیک: 1403/4/5
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
