دوره 10، شماره 1 - ( دوره دهم، شماره اول ،بهار 1399 )
جلد 10 شماره 1 صفحات 59-73 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دکترای جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه فرهنگیان ارومیه، ارومیه، ایران
2- دانشیارگروه جغرافیا دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
2- دانشیارگروه جغرافیا دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
چکیده: (3922 مشاهده)
زمینه و هدف: با افزایش بلایای طبیعی جوامع مختلف، پیوسته به دنبال کشف و ابداع راه حلهایی بوده و هستند تا بتوانند آسیب‍های ناشی از حوادث غیر مترقبه را به گونه‍ای کنترل نموده و یا به حداقل رسانند و در واقع بحرانها را مدیریت نمایند. در چند دهه گذشته ضرورت مشارکت اجتماعی برای کاهش بحرانها در قالب مدیریت اجتماع محور در برابر بلایا، در حال رشد است. لذا این مقاله با هدف ارزیابی مدل اجتماع محور به بررسی ضرورت و جنبههای آن می پردازد.
روش: این تحقیق با توجه به واکاوی مدیریت بحران اجتماع محور، به لحاظ ماهیت از نوع بنیادی- نظری است. در این تحقیق برای گردآوری دادهها و اطلاعات از روشهای اسنادی و کتابخانهای استفاده میگردد. با توجه به ماهیت و هدف تحقیق و با استفاده از روش اسنادی و کتابخانهای در این مقاله، به توصیف و تحلیل مفهومی دادههای به دست آمده پرداختهایم.
یافتهها: یافتههای تحقیق نشان میدهد که رویکرد اجتماع محور، کاستیهای رویکرد بالا به پایین را که در نشان دادن نیازهای محلی به دلیل غفلت از منابع بومی و ظرفیتها شکست خورده است، ندارد و به دنبال کاهش آسیبپذیری مردم، اصلاح برنامهریزی و مدیریت بحران است.
نتیجه گیری: بررسی صورت گرفته نشان میدهد توانایی کشورها در رویارویی با خطرات، ارتباط زیادی به سیاست مدیریت بحران دارند. به منظور بهبود امور اقتصادی، اجتماعی و کاهش نابرابریهای موجود در جامعه، توسعه روحیه همکاری و ایجاد انگیزه مشارکت در بین مردم، یکی از راههای روشن تشخیص داده شده است.
روش: این تحقیق با توجه به واکاوی مدیریت بحران اجتماع محور، به لحاظ ماهیت از نوع بنیادی- نظری است. در این تحقیق برای گردآوری دادهها و اطلاعات از روشهای اسنادی و کتابخانهای استفاده میگردد. با توجه به ماهیت و هدف تحقیق و با استفاده از روش اسنادی و کتابخانهای در این مقاله، به توصیف و تحلیل مفهومی دادههای به دست آمده پرداختهایم.
یافتهها: یافتههای تحقیق نشان میدهد که رویکرد اجتماع محور، کاستیهای رویکرد بالا به پایین را که در نشان دادن نیازهای محلی به دلیل غفلت از منابع بومی و ظرفیتها شکست خورده است، ندارد و به دنبال کاهش آسیبپذیری مردم، اصلاح برنامهریزی و مدیریت بحران است.
نتیجه گیری: بررسی صورت گرفته نشان میدهد توانایی کشورها در رویارویی با خطرات، ارتباط زیادی به سیاست مدیریت بحران دارند. به منظور بهبود امور اقتصادی، اجتماعی و کاهش نابرابریهای موجود در جامعه، توسعه روحیه همکاری و ایجاد انگیزه مشارکت در بین مردم، یکی از راههای روشن تشخیص داده شده است.
نوع مطالعه: كاربردي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1398/10/23 | پذیرش: 1398/12/27 | انتشار الکترونیک: 1399/2/8
دریافت: 1398/10/23 | پذیرش: 1398/12/27 | انتشار الکترونیک: 1399/2/8
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |