زمینه و هدف: فرایند بازسازی پس از سوانح در جوامع در حال توسعه، گرایش بالایی به نوسازی کالبدی خرد مقیاس دارد. ریشه این گرایش که عدم توجه به مسائل غیرکالبدی را در بر دارد، میتوان در فقدان تخصص در مقیاس کلانِ برنامهریزی، فقدان سازوکارهای مشارکت اجتماعی و ملاحظات سیاسی حاکم بر این کشورها یافت که کاهش آسیب پذیری را موجب نشده و در بسیاری از مواقع، افزایش آن را نیز به دنبال خواهد داشت. هدف اصلی این پژوهش بررسی میزان کاهش آسیب پذیری غیرکالبدی محله قدغون بروجرد در فرآیند بازسازی پس از زلزله فروردین ماه 85، با توجه به شاخصها و معیارهای کاهش آسیب پذیری در مقابل زلزله ، می باشد.
روش: این تحقیق به روش توصیفی و با رویکرد کیفی، از طریق مطالعه اسنادی به استخراج شاخصها پرداخته و پس از ارزیابی محله در زیرشاخصها از طریق روش AHP و وزن دهی به آنها و تهیه نقشه در محیط GIS این شاخص ها در محله قدغون ، مورد بررسی قرار می دهد.
یافته ها: شاخصهای غیرکالبدی مورد بررسی در دستههای مدیریتی، همهشمولی، اسناد هدایت شهری، خدماترسانی، جمعیتی، آمادگی اجتماعی، اقتصادی و پژوهشی دستهبندی شدهاند. با وقوع زلزله 1385 بروجرد، فرصت مناسب بازسازی صحیح با هدف کاهش آسیبپذیری در محله قدغون طی فرایند نادرست12ساله ، بازسازی از دست رفت که ما در 5 دسته از شاخصهای فوق افزایش آسیبپذیری را نشان داده و در3دسته دیگر میزان ثابت آسیب پذیری را نتیجه می گیریم.
نتیجه گیری: نتایج بدست آمده نشان می دهد که عدد آسیب پذیری غیرکالبدی محله، 473/4 از 5 بوده که وضعیتی بسیار نامناسب را در مقابل سوانح آتی ترسیم می کند. نتیجه اینکه فرآیند بازسازی محله قدغون با توجه به شاخص های صرفا کالبدی، نه تنها موجبات کاهش آسیب پذیری محله در تمامی مولفه ها را در بر نداشته بلکه آسیب پذیری را به مراتب بیشتر کرده است.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |