زمینه و هدف:  ایران کشوری زلزله خیز است که در دهه های گذشته با بحران های متعددی مواجه بوده است. هدف اصلی این مطالعه، بررسی عملکرد مدیران آموزشی در مواجه با بحران زلزله بم در سال 2003 بود.. این پژوهش از حیث هدف در قالب مطالعات کاربردی قلمداد شده است. 
روش: این پژوهش تاریخی و مطالعه با رویکرد کیفی انجام شد. برای جمع آوری داده ها از منابع مختلفی شامل مدیران آموزشی، عکس ها، مکاتبات، گزارش های مندرج در کتاب  ها و مجلات علمی استفاده شد. تمامی منابع از نوع دست اول بود و برای اطمینان از اصالت منابع، نسبت به نقد درونی مبادرت شد. برای تحلیل داده ها، اطلاعات جمع آوری شده در هر یک از فیش های ثبت اطلاعات مورد بازخوانی قرار گرفت و اطلاعات آنها کد گذاری گردید. 
یافته ها: مدیران از آمادگی کافی در مواجه ی با بحران برخوردار نبوده و عملکرد مدیران آموزشی از مطلوبیت کافی برخوردار نبوده است. مدیران آموزشی فاقد مهارت و شناخت لازم برای مواجه شدن با شرایط حین بحران و توانمند سازی معلمان و دانش آموزان بوده و فعالیت های پس از بحران نیز معطوف به تصمیم هایی فردی بوده که برخی از این تصمیم ها با رهنمودهای سازمان های بین المللی مغایرت دارد.
نتیجه گیری: در کشوری مانند ایران که زلزله خیز است، لازم است که مواجه ی با بحران در تمام ارکان سازمانی و اداری با جدیت بیشتری دنبال شده و این موضوع در سازمان رسمی آموزش و پرورش که گستره ی وسیعی از دانش آموزان و معلمان را دربر می گیرد، از اهمیت بیشتری برخوردار است.