زمینه و هدف: امروزه در دنیا تلاش­های گسترده­ای برای کاهش مصرف سوخت­های فسیلی در حال انجام است. در چند سال اخیر مباحث طراحی و ایجاد شهرهای هوشمند انرژی با همین هدف و همچنین افزایش کارایی و بهره­وری ساختمان‌ها با رویکرد پایداری مطرح گردیده است.  حال در اینجا این سول مطرح می‌شود که با حجم تولیدات گازهای گلخانه‌ای و افزایش رو به رشد برداشت سوخت‌های فسیلی، چه راه حلی برای کنترل افزایش جمعیت شهرنشین و معضلات پیرامونی آن وجود دارد؟

روش: در این مقاله فرض بر این است که در شهر نمونه بوشهر، سانحه‌ای رخ‌داده است و تقریباً تمامی زیرساخت‌های حیاتی شهر از بین رفته‌اند و علاوه بر آن، شبکه تأمین برق شهر (که شبکه برق، زیرساخت تمامی زیرساخت‌های شهری است) نیز از بین رفته و کارایی خود را ازدست‌داده است.  در این مقاله به منظور بررسی فرض بالا، ابتدا تمامی داده‌های مربوطه مانند دما، سرعت و جهت وزش باد، شدت تابش خورشید و میزان مصرف انرژی در شهر پیش از وقوع حادثه از منابع معتبر گردآوری شده است و سپس شبکه هوشمند برق ان طراحی و بعد از آن به کمک نرم افزارهای حل عددی مانند هومر، متلب و ... به تحلیل آن طراحی و بررسی پاسخ‌ها پرداخته شده است.

یافته‌:  پس از طراحی مدل اولیه شبکه هوشمند برق و انرژی برای شهر بوشهر با توجه به موقعیت جغرافیایی و اقلیمی و همچنین منابع در دسترس، همزمان اطلاعات به دست آمده در خصوص وضعیت اقلیم شهر به نرم افزار داده شد تا بهینه‌ترین مدل اقتصادی را پیشنهاد دهد. مطابق با انتظار نویسندگان مقاله، سهم تولید انرژی بیشتر به دیزل ژنراتور و سپس پانل‌های خورشیدی اختصاص یافت.

نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد یکی از بهترین و عملی‌ترین راهکارها، پیش از وقوع سوانح طبیعی و یا پس‌ازآن، حرکت و برنامه‌ریزی به‌سوی داشتن شهری هوشمند است. از طرفی نگاه به معماری سنتی هر منطقه و الهام گرفتن از روش‌های کنترل انرژی مصرفی که گذشتگان در قالب معماری سنتی و اصیل برای ما بر جای گذاشته‌اند، می‌تواند یکی از راه‌کارهای عملی به‌منظور کاهش مشکلات در این زمینه باشد. بنابراین حل این مسائل نیازمند مدیریت صحیح و اتصال درست معماری نوین و سنتی و ترکیب آن دو با موضوع انرژی‌های تجدید پذیر است.